"Jeśli nie będziemy kontrolować wycinki, produkcja musi spaść" - ostrzegał w 1938 r. C.D. Orchard, były nadleśniczy Kolumbii Brytyjskiej.
Słowa Orcharda sprzed prawie stu lat brzmią dziś niepokojąco, gdy bujne lasy Kolumbii Brytyjskiej stoją w obliczu niepewnej przyszłości. Pomimo jego ostrzeżeń, znajdujemy się w sytuacji, która wydaje się niewiele zmieniać na przestrzeni dziesięcioleci. Nieustanna wycinka lasów trwa nadal, drenując prowincję z jej bogatych zasobów naturalnych i prowadząc do niezastąpionej utraty różnorodności biologicznej.
Jednym ze znaczących wyzwań stojących przed branżą pozyskiwania drewna jest postrzegane wąskie gardło biurokracji. Przedstawiciele branży często twierdzą, że przepisy te hamują postęp i ograniczają ich działalność. Jednak bliższe spojrzenie pokazuje, że ta biurokracja często ironicznie ułatwia wylesianie, wyznaczając więcej dróg wyrębu i definiując nowe obszary wycinki.
W teorii biurokratyczne procedury mają na celu ochronę zasobów leśnych i zapewnienie zrównoważonych praktyk. Jednak w praktyce czasami przynoszą one efekt przeciwny do zamierzonego, prowadząc raczej do zwiększonego wylesiania niż do ochrony lasów. Przykładowo, wyznaczanie dodatkowych dróg wyrębu nie tylko otwiera wcześniej nietknięte obszary leśne na działalność przemysłową, ale także fragmentuje siedliska, potęgując zagrożenie dla dzikiej przyrody.
W związku z tym, podczas gdy regulacje mają kluczowe znaczenie w zarządzaniu zasobami leśnymi, niezbędna jest ponowna ocena tych ram, aby zapewnić, że służą one celowi ochrony, a nie promowaniu nadmiernego pozyskiwania drewna. Wymaga to aktywnej współpracy między decydentami politycznymi, przemysłem pozyskiwania drewna i grupami środowiskowymi w celu wypracowania ścieżek, które priorytetowo traktują zdrowie ekologiczne obok interesów gospodarczych.
Co więcej, skuteczne zarządzanie jest niezbędne, aby zaspokoić potrzeby różnych interesariuszy, w tym rdzennych społeczności, które polegają na tych lasach w celu utrzymania kultury i gospodarki. Bardziej inkluzywne podejście może pomóc zrównoważyć proporcje między użytkowaniem a ochroną.
Obecne statystyki przedstawiają tragiczny obraz: w ekosystemach w całej Wielkiej Brytanii pozostało mniej niż 10% ich pierwotnych starych i pierwotnych lasów. Lasy te, znane z wysokich drzew i bogatej różnorodności biologicznej, mają kluczowe znaczenie dla utrzymania równowagi ekologicznej. Zapewniają siedliska dla niezliczonych gatunków i pomagają regulować klimat poprzez magazynowanie ogromnych ilości węgla, łagodząc w ten sposób skutki zmian klimatycznych.
Kontynuując obecną drogę, mieszkańcy i obrońcy środowiska muszą stanąć przed poważnym wyborem. Jeśli status quo się utrzyma, reperkusje będą wykraczać poza zmniejszone obszary leśne. Sam fundament ekologiczny, który wspiera wiele form życia, jest zagrożony upadkiem w wyniku niezrównoważonych praktyk.
Kolumbia Brytyjska znajduje się obecnie na kluczowym rozdrożu. Decyzja jest jasna: albo kontynuować obecne praktyki wyzysku, albo zainicjować znaczącą zmianę w kierunku zrównoważonego rozwoju. Wybór ten będzie miał znaczący wpływ na przyszłe zdrowie i produktywność lasów prowincji.
Znaczenie starych i pierwotnych lasów nie może być bagatelizowane. Ich zdolność do magazynowania dwutlenku węgla jest nieocenionym atutem w naszej globalnej walce ze zmianami klimatu. Te pradawne ekosystemy są czymś więcej niż tylko rezerwuarami bioróżnorodności - to jedne z naszych najskuteczniejszych narzędzi w walce z emisją dwutlenku węgla. Służą one jako kluczowe pochłaniacze dwutlenku węgla, wychwytując go z atmosfery i łagodząc jego szkodliwy wpływ.
Przejście na zrównoważone praktyki leśne będzie wymagało natychmiastowych i znaczących zmian. Obejmuje to priorytetową ochronę i odbudowę istniejących starych lasów, przy jednoczesnym promowaniu odpowiedzialnych praktyk pozyskiwania drewna, które zapewniają regenerację wyciętych obszarów.
Przemysł musi przestawić się z krótkoterminowych zysków na długoterminowy zrównoważony rozwój. Przyjęcie nowych technologii i strategii zarządzania, które zmniejszają wpływ na środowisko, stosowanie bardziej rygorystycznych polityk ochrony przyrody i odpowiednie ich egzekwowanie będzie niezbędne do wprowadzenia zmian. Działania te nie mogą jednak czekać - muszą zostać wdrożone w trybie pilnym, aby zapobiec dalszej degradacji ekologicznej.
W tym momencie niezbędne jest zbiorowe zaangażowanie. Przemysł leśny w prowincji musi współpracować z decydentami, naukowcami zajmującymi się ochroną środowiska i szerszą społecznością, aby opracować bardziej holistyczne i adaptacyjne strategie zarządzania. Strategie te powinny mieć na celu znalezienie równowagi między zaspokajaniem potrzeb gospodarczych a wspieraniem odporności środowiska.
Straszne ostrzeżenie wypowiedziane przez C.D. Orcharda te wszystkie lata temu wciąż brzmi prawdziwie. Jeśli Wielka Brytania nadal będzie ignorować pilną potrzebę zmian, konsekwencje mogą rzeczywiście doprowadzić do gwałtownego spadku produktywności leśnictwa. Przyszłość charakteryzująca się zdewastowanymi ekosystemami i zmniejszonymi zasobami naturalnymi nie jest zgodna z zamożnym i zrównoważonym jutrem. Wezwanie do działania jest pilne i silne, wzywając każdego z nas do wniesienia wkładu w zarządzanie i odbudowę tych ważnych krajobrazów.
