Unia Europejska (UE) postanowiła odroczyć wdrożenie rozporządzenia w sprawie wylesiania (EUDR) do końca 2025 roku. Decyzja ta wywołała zaniepokojenie wśród ekologów, ponieważ może prowadzić do zwiększonego wylesiania na obszarach krytycznych, takich jak lasy deszczowe. Opóźnienie daje jednak Norwegii możliwość przygotowania dokładnego włączenia tego rozporządzenia do norweskiego prawa. Niemniej jednak ważne jest, aby decyzja została wdrożona szybko, aby uniknąć dalszych opóźnień, które mogłyby osłabić efekt środków.
Dla norweskiego rządu opóźnione wdrożenie EUDR stanowi zarówno szansę, jak i wyzwanie. Jako część Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), Norwegia musi włączyć odpowiednie dyrektywy UE do swojego ustawodawstwa krajowego. Dyrektywa EUDR jest uważana za mającą znaczenie dla EOG, a zatem Norwegia jest zobowiązana do dostosowania swoich przepisów, aby zapewnić norweskim firmom możliwość działania na równych zasadach z ich europejskimi sąsiadami.
Rząd znajduje się jednak pod presją szybkiego działania. Kluczowe jest, aby proces włączania EUDR rozpoczął się natychmiast, aby dotrzymać terminu 2025 roku. Wszelkie opóźnienia mogą nie tylko zaszkodzić reputacji środowiskowej Norwegii, ale także spowodować dalszą niepewność dla firm działających w branżach, które będą regulowane przez rozporządzenie.
Dotychczasowe powolne postępy Norwegii w zakresie wylesiania były źródłem frustracji wśród ekspertów i zainteresowanych stron. Włączenie EUDR na wczesnym etapie może być zatem punktem zwrotnym, który umożliwi skuteczniejsze działania przeciwko wylesianiu. Nie chodzi tylko o zgodność, ale o aktywne przywództwo w globalnych kwestiach środowiskowych.
Jasne zasady przedstawione przez EUDR pomogą operatorom dostosować swoje metody operacyjne w celu zminimalizowania ich wpływu na środowisko. W dłuższej perspektywie może to przynieść korzyści ekonomiczne, ponieważ firmy mogą uniknąć przyszłych kar i wzmocnić swoją reputację dzięki zrównoważonym działaniom.
Ogólnym celem EUDR jest ograniczenie wprowadzania na rynek europejski produktów związanych z wylesianiem. Obejmuje to kluczowe towary, takie jak drewno, olej palmowy i soja. Organizacje międzynarodowe, takie jak WWF i Rainforest Foundation Norway, wzywają Norwegię nie tylko do wdrożenia rozporządzenia, ale do zrobienia tego w całości, aby zapewnić maksymalną ochronę lasów deszczowych.
Niepewność związana z odroczeniem spowodowała zaniepokojenie wśród zainteresowanych stron, które chcą mieć jasność co do tego, które nowe zasady będą przestrzegane. W szczególności istnieją obawy o to, w jaki sposób norweskie firmy będą w stanie konkurować z firmami z UE, jeśli Norwegia nie będzie w stanie wdrożyć nowych przepisów. Jasne i terminowe wprowadzenie EUDR pomoże norweskim firmom dotrzymać kroku rynkowi UE.
Decyzja UE o odroczeniu wdrożenia daje teraz Norwegii możliwość przewodzenia w walce z wylesianiem poprzez zobowiązanie się do szybkiego i dokładnego wdrożenia EUDR. Aby zachować lasy deszczowe i zapewnić przyszłym pokoleniom możliwość czerpania korzyści ze światowej różnorodności biologicznej, nadszedł czas na działanie.
