Polska, jako jeden z głównych dostawców drewna w Europie, w 2024 roku znacząco zwiększyła swój eksport tego surowca. Eksport drewna wzrósł aż o 23%, co obejmuje także 25-procentowy wzrost eksportu do Chin. Sprawia to, że mimo wcześniejszych zobowiązań rządu, Polska odgrywa coraz większą rolę na międzynarodowym rynku drewna. Ta sytuacja stała się przedmiotem wielu dyskusji i analiz, głównie ze względu na sprzeczności z zapowiedzianymi celami Ministerstwa Klimatu.
Polityka klimatyczna resortu była klarowna - zmniejszenie eksportu drewna za granicę miało stanowić jeden z filarów strategii ochrony środowiska. Minister Paulina Hennig-Kloska kilkakrotnie podkreślała w swoich wystąpieniach, że Polska powinna skupić się na zachowaniu zasobów naturalnych oraz ich odpowiedzialnym wykorzystaniu. Ministerstwo deklarowało redukcję eksportu nieprzetworzonego drewna do Chin, a minister podkreślała, iż w drugim półroczu 2024 roku ten eksport faktycznie spadł o ponad 100 tys. ton.
Analiza konkretna wskazuje na to, że eksport drewna do Chin osiągnął poziom 60% w porównaniu do pierwszego półrocza, co faktycznie obrazuje pewien postęp w kierunku zmniejszenia wywozu tego surowca. Niemniej, realne dane sektora i raporty medialne, takie jak ten opublikowany przez portal Money.pl, malują nieco inny obraz. Sugeruje się, że rzeczywistość eksportowa znacząco odbiega od deklaracji sterników resortu klimatu, co budzi wątpliwości co do spójności polityki i jej wdrożenia.
Odkrywana przez media skala eksportu oraz wzrosty ukształtowane w sposób ewidentnie niespójny z rządowymi deklaracjami, podsycają debatę publiczną na temat realnej strategii rządu w kwestii eksportu drewna. Te rozdźwięki prowadzą do dalszych pytań o skuteczność i determinację rządu w realizacji obiecanych działań proekologicznych.
Krytycy scenariusza eksportowego prowadzą rozmowy o tym, na ile rzeczywiste działania Ministerstwa Klimatu pokrywają się z jego założeniami i obietnicami. Portal Money.pl, analizując dostępne dane, stwierdza, że eksport drewna w 2024 roku nie obniżył się w takim stopniu, jak oczekiwano, a nawet wzrósł w niektórych kierunkach. To powoduje, że Polska staje się kluczowym graczem na rynku światowym, choć niekoniecznie zgodnie z proekologicznymi intencjami.
Wnikliwa analiza pokazuje, że strategia i podejście rządu do polityki eksportowej zdają się koncentrować bardziej na wykorzystaniu obecnej koniunktury i możliwości ekonomicznych zamiast dokładania starań w kierunku zrównoważonego rozwoju. Rząd staje przed wyzwaniem: jak pogodzić dynamiczny wzrost eksportu, który przynosi korzyści gospodarcze, z narastającą krytyką i obawami dotyczącymi ochrony środowiska.
Nie ma wątpliwości, że przyszłość polityki eksportowej Polski będzie musiała uwzględniać rosnącą presję ze strony opinii publicznej oraz międzynarodowych porozumień klimatycznych. Kluczowym pytaniem pozostaje, czy Ministerstwo Klimatu znajdzie balans pomiędzy interesami gospodarczymi a środowiskowymi, czy też wzrost eksportu drewna będzie nadal dominował w działaniach rządu, pomijając priorytety ekologiczne.
