Decyzje rządu związane z ochroną środowiska naturalnego miały na celu utrzymanie bioróżnorodności i ochronę lasów w Polsce. Niestety, wprowadzenie moratorium na wycinkę drzew nadmiernie przełożyło się na polski przemysł drzewny, powodując poważny kryzys surowcowy. Wprowadzone ograniczenia obejmują aż 94 tysiące hektarów lasów, głównie na Podlasiu i Podkarpaciu, co wywołało znaczący niedobór surowca na rynku.
Wprowadzone moratorium nie tylko ogranicza dostępność do surowca, ale również prowadzi do wzrostu cen produktów drzewnych, takich jak pellet czy drewno opałowe. Ceny tych surowców wzrosły znacząco, co bezpośrednio wpływa na koszty produkcji w sektorze meblarskim i funkcjonowanie tartaków w kraju. W kontekście rosnących kosztów produkcji i braku alternatywy surowcowej, firmy działające w sektorze drzewnym próbują szukać rozwiązań, ale perspektywy na przyszłość nie są optymistyczne.
Niepewność na rynku pogłębia fakt, iż początkowo czasowe moratorium ostatecznie przekształciło się w ograniczenie bez dokładnej daty końcowej. Producentom brakuje pewności, co do planów rządu, co utrudnia planowanie produkcji i dostosowanie strategii operacyjnych. Obawy dotyczą nie tylko bieżących operacji, ale przede wszystkim długoterminowej przyszłości przemysłu drzewnego w Polsce.
Wyłączenie lasów z użytkowania wpisuje się w szeroko zakrojoną Unijną Strategię na rzecz Bioróżnorodności, która zakłada objęcie 10% powierzchni kraju ścisłą ochroną do roku 2030. Choć motywy ekologiczne są zrozumiałe i istotne, krytycy twierdzą, że potrzeba bardziej zrównoważonych rozwiązań, które pozwolą na ochronę środowiska, jednocześnie nie ignorując potrzeb gospodarki.
Wzrost znaczenia polityki ochrony środowiska wymaga od rządów i przemysłu bardziej skomplikowanych strategii, które pozwolą pogodzić te dwa często sprzeczne cele. Eksperci apelują o dialog pomiędzy zainteresowanymi stronami oraz o znaleźć rozwiązania, które nie będą wymagały całkowitego zamrożenia działalności przemysłowej.
Rząd powinien rozważyć – według krytyków – bardziej elastyczne podejście i zainicjować projekty pilotażowe zdolne dostosować się do lokalnych warunków środowiska i potrzeb rynku. To pozwoliłoby na wypracowanie kompromisu, który równoważyłby ochronę przyrody i rozwój gospodarczych działań związanych z przemysłem przetwarzającym drewno.
Decyzja rządu spotkała się z ostrą krytyką ze strony branż związanych z przemysłem drzewnym. Przemawiają oni za potrzebą pilnej rewizji wprowadzonych obostrzeń oraz poszukiwania alternatywy, która złagodziłaby obecny kryzys. Konkurencja międzynarodowa na rynku surowców drzewnych zwiększa potrzebę szybkiego wypracowania lepszych praktyk zarządzania zasobami leśnymi w Polsce.
Firmy starają się też szukać alternatywnych źródeł surowca, co często wiąże się z jego importem z zagranicy. Jednakże, takie działania znacznie podnoszą koszty działalności i ostatecznie wpływają na ceny gotowych produktów. Rozwiązania te są jedynie tymczasowe, stąd potrzeba bardziej zintegrowanych strategii długoterminowych, które pozwolą na przetrwanie i prosperowanie sektora drzewnego.
Ścieżka wyjścia z kryzysu wymaga współpracy i innowacyjności, które pozwolą nie tylko sprostać bieżącym wyzwaniom, ale także wykorzystać szanse jakie niesie ze sobą transformacja ekologiczna. Ważne będzie zatem, by zarówno rząd jak i przemysł utworzyły konsensus, który będzie uwzględniał ochronę przyrody, ale także możliwości rozwoju gospodarczego.
