Tartaki we Francji, a w szczególności we Franche-Comté, przechodzą krytyczny okres gospodarczy. Co trzy dni jeden tartak zamyka swoje podwoje, padając ofiarą niekorzystnego klimatu gospodarczego naznaczonego utrzymującym się kryzysem w branży budowlanej. Kryzys ten znajduje odzwierciedlenie w znacznym spadku liczby nowych budynków, co w znacznym stopniu obciąża tartaki, które dostarczają materiały potrzebne do konstrukcji architektonicznych.
Spadek aktywności w sektorze budowlanym wpłynął na tartaki z drewna miękkiego, które odnotowują spadek zamówień, podobnie jak nowe zamówienia stolarskie. Drewno iglaste, takie jak jodła i świerk, które są głównymi materiałami wykorzystywanymi w stolarstwie, jest nadprodukowane w obliczu spadającego popytu. Sytuację tę pogorszyło surowe środowisko bankowe z rygorystycznymi wymogami, utrudniającymi uzyskanie finansowania na nowe budowy. Skutkiem tego jest wzrost trudności finansowych tartaków, które mają trudności ze sprzedażą swoich zapasów tarcicy.
Tartaki z drewna liściastego również stoją w obliczu wyzwań ekonomicznych. Gatunki takie jak buk stoją w obliczu ostrej konkurencji ze strony masowego eksportu kłód na rynki azjatyckie. Zmniejsza to dostępność drewna do lokalnej obróbki, powodując niedobór surowca dla francuskich tartaków. Fakt, że drzewa liściaste wymagają specjalnego sprzętu, dodatkowo komplikuje ich obróbkę i odzyskiwanie.
Modernizacja tartaków obejmuje wykorzystanie sterowanych cyfrowo pił w celu optymalizacji cięcia desek z kłód, ale sam ten postęp technologiczny nie wystarczy, aby zrównoważyć wyzwania globalnego rynku. Sektor podlega konkurencji na skalę międzynarodową, napędzanej częściowo przez stale rosnący popyt Azji na francuskie drewno. Ten masowy import przyczynia się do zniekształcenia rynku krajowego, utrudniając tartakom konkurowanie z produktami eksportowymi, które często są bardziej lukratywne dla producentów drewna.
Ograniczony dostęp do surowców, związany z eksportem kłód, w połączeniu z globalnymi trendami, podkreśla słabość sektora. Trudności napotykane przez tartaki ujawniają złożoną współzależność między różnymi ekonomicznymi, ekologicznymi i społecznymi elementami sektora leśnego. Zdolność Francji do pokonania tych przeszkód będzie zależeć od jej zdolności do innowacji, regulacji eksportu i wzmocnienia lokalnej infrastruktury w celu zagwarantowania wystarczających i zrównoważonych dostaw drewna. Silna polityka mogłaby następnie pomóc ożywić sektor, który cierpi nie tylko z powodu obecnego klimatu gospodarczego, ale także z powodu braku równowagi spowodowanego globalizacją.
