18 kwietnia 2025
,Finlandia
Rola i potencjał sektora leśnego w osiąganiu celów klimatycznych były szeroko dyskutowane. Szczególne obawy budzi zdolność sektora użytkowania gruntów do kompensowania emisji z innych sektorów, ponieważ ograniczenia w pozyskiwaniu drewna zagrażają przemysłowi leśnemu. Stowarzyszenie Przemysłu Tartacznego zdecydowanie podkreśliło, że ochrona konkurencyjności przemysłu tartacznego ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia krajowych celów klimatycznych w praktyce.
Ograniczenia w pozyskiwaniu drewna mogą prowadzić do znacznych strat ekonomicznych i utraty miejsc pracy w przemyśle tartacznym. Dla firm takich jak Keitele Timber Oy, trwałe ograniczenie produkcji może oznaczać utratę prawie 100 osobolat. Jest to nie tylko poważny cios dla poszczególnych firm, ale także dla całego sektora, który zatrudnia znaczną liczbę osób na obszarach wiejskich. Utrata miejsc pracy będzie miała również wpływ na lokalną gospodarkę, ponieważ spadnie siła nabywcza i popyt na usługi.
Ogólny wpływ gospodarczy rozciąga się również na właścicieli lasów, wykonawców i wpływy z podatków rządowych. Gdy znaczne ilości surowca drzewnego nie są przetwarzane, dochody właścicieli lasów ulegają zmniejszeniu, a podwykonawcy, tacy jak sektor transportowy, tracą kontrakty. Z kolei państwo traci dochody podatkowe, które zostałyby wygenerowane przez wartość dodaną leśnictwa.
Z perspektywy inwestycji i konkurencyjności, ograniczenia mogą zniechęcać do nowych inwestycji w przemyśle tartacznym, spowalniając rozwój sektora i zagrażając jego długoterminowej konkurencyjności. Według Stowarzyszenia Przemysłu Tartacznego (Sawmill Industry Association), ochrona warunków działania przemysłu tartacznego ma zatem kluczowe znaczenie nie tylko dla zachowania miejsc pracy, ale także dla osiągnięcia celów środowiskowych.
Polityka rządowa musi wspierać produkcję i międzynarodową konkurencyjność firm. Polityki, które ograniczają swobodę działania przedsiębiorstw i ich zdolność do inwestowania, są uważane za niezgodne z celami klimatycznymi, jeśli środki te prowadzą do zwiększenia emisji w innych sektorach lub uniemożliwiają skuteczną kompensację emisji poprzez użytkowanie gruntów.
W przypadku sektora użytkowania gruntów, z perspektywy przemysłu tartacznego, obecne ograniczenia nie pozwalają na skuteczną kompensację emisji z innych sektorów. Bez skutecznych rozwiązań i realistycznych planów, ograniczenia wyrębu naszych lasów mogą osłabić odporność gospodarczą w obliczu środków polityki klimatycznej.
Podsumowując, powyższe rozważania podkreślają wyzwania, jakie proponowane ograniczenia pozyskiwania drewna mogą stanowić dla fińskiego przemysłu tartacznego, zarówno pod względem polityki gospodarczej, jak i środowiskowej. Kluczem jest znalezienie równowagi między interesami gospodarczymi i środowiskowymi, w której zarówno przemysł, jak i cele klimatyczne mogą się rozwijać. Wymaga to współpracy między politykami, przemysłem i obywatelami w celu stworzenia realistycznych i zrównoważonych rozwiązań na przyszłość.
